مدل ساختاری نقش خلاقیت، ذهنیت فلسفی، خودکارآمدی و خودپنداره ریاضی بر پیشرفت ریاضی

  زمینه: ریاضی ازجمله دروس اصلی و تأثیرگذار در عملکرد تحصیلی و آینده شغلی افراد است و عوامل متعددی مانند خلاقیت، ذهنیت فلسفی، خودکارآمدی ریاضی و خودپنداره ریاضی در آن نقش دارند. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خلاقیت، ذهنیت فلسفی، خودکارآمدی ریاضی و خودپنداره ریاضی بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان سوم تجربی انجام شد. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر کلیة دانش آموزان سال سوم متوسطه شهرستان مرندبود برای انجام مطالعه تعداد 393 دانش‌آموز (136 پسر و 257 دختر) به روش نمونه‌گیری خوشه­ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامة ذهنیت فلسفی، خود کارآمدی ریاضی، خلاقیت و خودپنداره ریاضی بود. داده­ها با استفاده از تحلیل مسیر و اندازه اثر تحلیل شد. یافته­ها:نتایج برازش مدل نشان داد که تمامی اثرات مستقیم خودکارآمدی ریاضی بر متغیرهای خلاقیت، خودپنداره ریاضی و پیشرفت ریاضی مثبت و معنادار است و اثر غیرمستقیم متغیر خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت ریاضی تائید شد. همچنین تأثیر مستقیم متغیر خودپنداره ریاضی بر متغیر پیشرفت ریاضی حمایت لازم را دریافت کرد. در این مطالعه علیرغم اینکه اثر مستقیم خلاقیت بر خودپنداره ریاضی مثبت و معنادار شد، تأثیر مستقیم و منفی این متغیر بر پیشرفت ریاضی بیانگر این مهم است که خلاقیت یک متغیر بازدارنده محسوب می­شود. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان داد که ذهنیت فلسفی یکی از عوامل تأثیرگذار بر خلاقیت است، ولی اثر مستقیم این متغیر بر پیشرفت ریاضی حمایت لازم را دریافت نکرد نتیجه‌گیری: از این اطلاعات می­توان در راستای بهبود عملکرد ریاضی دانش آموزان استفاده کرد.